با فرض درستی فرضیه مه‌بانگ (Big Bang)، مه‌بانگ کی و در کجای کیهان رخ داده است؟
بر اساس آیات قرآن، آفرینش کیهان شش مرحله (اعراف: ۵۴، یونس: ۳، هود: ۷، فرقان: ۵۹، سجده: ۴، ق: ۳۸، و حدید: ۳) طول کشیده و آفرینش زمین (فصلت: ۹) و هفت آسمان (جو زمین) (فصلت: ۱۲) دو مرحله به طول انجامیده است. بنابراین، عمر کیهان باید سه برابر عمر زمین باشد. از آنجا که طبق تازه‌ترین ارزیابی‌ها عمر زمین حدود ۴.۵۴۳ میلیارد سال برآورد شده است، زمان رخ دادن مه‌بانگ (انفجار بزرگ) و پیدایش زمان و مکان یعنی صفر مطلق زمانی حدود ۱۳.۶۳ میلیارد سال پیش بوده است که یافته‌های دانشمندان را که عمر کیهان را ۱۳.۷ میلیارد سال تخمین زده‌اند تایید می‌کند. پرسش مهمی که مطرح می‌شود این است که مکان وقوع مه‌بانگ در کجای کیهان بوده است. با توجه به این که طبق نظریه مه‌بانگ همه نقاط فضا از یک نقطه زاده شده‌اند، پس مه‌بانگ در همه نقاط فضا رخ داده و جای خاصی ندارد؛ یعنی همه نقاط فضا محل رخ دادن مه‌بانگ هستند. به همین دلیل است که امروزه ما پرتوهای پس زمینه ریزموج کیهانی (cosmic microwave background radiation) را که تشعشع باقیمانده از مه‌بانگ هستند را از یک نقطه خاص در فضا دریافت نمی‌کنیم بلکه این پرتوها را از همه طرف دریافت می‌کنیم. در نتیجه، هر نقطه‌ای از فضا خود را مرکز انفجار می‌بیند و تمام اجرام بسیار دوردست را در حال دور شدن از خود. بر اساس گفته‌های بالا و به دلیل همگن بودن تقریبی فضا در همه جهت‌ها، هیچ نقطه‌ای از فضا گوشه آن نیست بلکه همه نقاط آن مرکز آن هستند. درست مانند هر نقطه روی محیط دایره که خود را وسط نقاط روی محیط دایره می‌بیند یا مانند هر نقطه روی سطح کره که خود را وسط نقاط روی سطح کره می‌بیند.
